دبیرکل محترم سازمان ملل، کمیسریای عالی پناهندگان سازمان ملل و وزاری محترم امور خارجه کشورهای مدافع حقوق بشر
از جمله قربانیان نقض حقوق بشر که به لحظ حرفه خود و برای رشد و توسعه کشورشان به خصوص ارتقا حقوق بشر مورد ظلم و ستم توسط مامورین امنیت و قضات دادگستری در ایران قرار گرفته اند، روزنامه نگاران هستند. روزنامه نگارانی که قلمشان و عقیدشان برای صلح و آرامش وامنیت باعث گریده تا در تیر راس ناقضان حقوق بشر قرار گیرند. در سالهای گذشته گزارش های بسیار تکان دهنده ای از وضعیت رسانه های مشتقل و روزنامه نگاران توسط سازمان های مدافع حقوق روزنامه نگاران منتشر شده است که جای تامل دارد. فدراسیون بین المللی روزنامه نگاران و همچنین دیگر سازمان های مدافع حقوق بشر از جمله سازمان عفو بین الملل و دیدبان حقوق بشر، وضعیت روزنامه نگاران را در ایران نگران کنند و بغرنج توصیف کرده اند و اعلام شده است که ارعاب روزنامه نگاران مستقل در سالهای گذشته در بدترین حالت خود قرار داشته است. گزارشگران بدون مرز اعلام کرده است که ایران هم چنان دارای بیشترین خبرنگاران را در زندان محبوس کرده است و نام بزرگترین زندان روزنامه نگاران به ایران اختصاص یافته است. فشارهای روز افزون به روزنامه نگاران توسط ماموران امنیت که به هیچ قاعده و قانونی پایبند نیستند، باعث کردیده است که آنان ناچار شوند سرزمین مادری خود را رها کرده و بتوانند در کشورهای همجوار ایران و در دفتر کمیسریای عالی پناهندگان علیرغم میل باطنی خود درخواست پناهندگی دهند. بسیاری از روزنامه نگاران نیز در حال حاضر در بازداشت به سر می برند و آنانی که در کشورهای همجوار اعلام پناهندگی نموده اند با احکام سنگین حبس مواجه هستند.
متاسفانه با خبر شده ام که عده ای از همین روزنامه نگاران زحمت کش که به دلیل حرفشان مجبور به ترک ایران شده اند، در کشور ترکیه در شرایط بسیار نامناسبی به سر می برند. نه تنها روزنامه نگاران بلکه بسیاری از فعالان حقوق بشر نیز دارای همین وضعیت می باشند و در بلاتکلیفی مطلق به سر می برند مامورین امنیتی بارها عده ای از آنان را مورد تهدید قرار داده اند و آسایش را از آنها سلب کرده اند.
نبود امنیت در کشور ترکیه باعث گردیده است تا خطاب به شما این نامه را مرقوم نمایم تا به هر طریق ممکن، روزنامه نگاران و فعالین حقوق مدنی و سیاسی که در ترکیه اقامت دارند را به کشوری امن منتقل نمایید.
اگر قائل به دفاع از حقوق بشر هستیم، می بایست مدافعین حقوق بشر را نیز پشتیبانی کنیم، مدافعینی که به راستی آزادی و حیاتشان را در راه عقاید خود گذاشته اند و تلاش نموده اند تا صدای قربانیان نقض حقوق بشر را به جهانیان برسانند.
جای بسیار تاسف است که روزنامه نگار شناخته شده ایرانی آقای هادی نیلی که سالهای تحت نظر مامورین وزارت اطلاعات و امینت بوده و بارها بازجویی شده است، مدت بیش از دو سال در ترکیه بلاتکلف باشد و نتواند به آزادی دست یابد. حقیقتا ماندن ایشان و دیگر کسانی که نامشان را در زیر خواهم آورد، در کشور ناامنی چون ترکیه شکنجه آنهاست.
آقای بهروز صمد بیگی مدت بیش از سیزده ماه است که در وضعیت نگران گننده ای بشر می برد، حمید مافی به همراه همسرشان خانم مریم اکبری مدت بیش از ده ماه است که ترکیه و در وضعیت نابسامانی زندگی می کنند و بارها مورد تهدید قرار گرفته اند. آقای احسان الله محرابی به همراه همسرشان در روستایی نزدیک به سوریه تبعید شده اند و وضعیتشان بسیار نگران کنند است. آقای مهدی تاجیک قشقایی از جمله روزنامه نگاران با سابقه و معروف ایرانی می بایست تا جولای سال ۲۰۱۳ منتظر اولین مصاحبه خود باشند.
علیرضا فیروزی فعال دانشجویی است که برای فوریه سال ۲۰۱۳ وقت مصاحبه به وی داده شده است. فرهاد نوری مدیر سایت مجذوبان نور در تاریخ ۲۱.۰۹.۲۰۱۲ وقت مصاحبه داشته است که مصاحبه ایشان کنسل شده و تاکنون هیچ نتیجه مثبتی دریافت ننموده است. متاسفانه افراد دیگری از جمله آقایان بابک اجلالی و همایون نادری فر همچنان در بلاتکلیفی به سر می بردند.
لازم است تاکید کنم که اگر قائل به دفاع از حقوق روزنامه نگاران هستیم، می بایست در هر شرایطی و هر مکانی مدافع آنان باشیم. امروز این دست از مدافعین راستین حقوق بشر نیاز اساسی و ضروری به کمک و یاری ما دارند. از شما درخواست می کنم که به هر نحوی از انحا شرایطی را فراهم آورید تا آنها بتوانند به کشوری امن نقل مکان کنند تا بتوانند بیش از پیش برای مردمان کشورشان خدمت کنند.
با سپاس فراوان
محمد مصطفایی وکیل دادگستری و فعال حقوق بشر
از جمله قربانیان نقض حقوق بشر که به لحظ حرفه خود و برای رشد و توسعه کشورشان به خصوص ارتقا حقوق بشر مورد ظلم و ستم توسط مامورین امنیت و قضات دادگستری در ایران قرار گرفته اند، روزنامه نگاران هستند. روزنامه نگارانی که قلمشان و عقیدشان برای صلح و آرامش وامنیت باعث گریده تا در تیر راس ناقضان حقوق بشر قرار گیرند. در سالهای گذشته گزارش های بسیار تکان دهنده ای از وضعیت رسانه های مشتقل و روزنامه نگاران توسط سازمان های مدافع حقوق روزنامه نگاران منتشر شده است که جای تامل دارد. فدراسیون بین المللی روزنامه نگاران و همچنین دیگر سازمان های مدافع حقوق بشر از جمله سازمان عفو بین الملل و دیدبان حقوق بشر، وضعیت روزنامه نگاران را در ایران نگران کنند و بغرنج توصیف کرده اند و اعلام شده است که ارعاب روزنامه نگاران مستقل در سالهای گذشته در بدترین حالت خود قرار داشته است. گزارشگران بدون مرز اعلام کرده است که ایران هم چنان دارای بیشترین خبرنگاران را در زندان محبوس کرده است و نام بزرگترین زندان روزنامه نگاران به ایران اختصاص یافته است. فشارهای روز افزون به روزنامه نگاران توسط ماموران امنیت که به هیچ قاعده و قانونی پایبند نیستند، باعث کردیده است که آنان ناچار شوند سرزمین مادری خود را رها کرده و بتوانند در کشورهای همجوار ایران و در دفتر کمیسریای عالی پناهندگان علیرغم میل باطنی خود درخواست پناهندگی دهند. بسیاری از روزنامه نگاران نیز در حال حاضر در بازداشت به سر می برند و آنانی که در کشورهای همجوار اعلام پناهندگی نموده اند با احکام سنگین حبس مواجه هستند.
متاسفانه با خبر شده ام که عده ای از همین روزنامه نگاران زحمت کش که به دلیل حرفشان مجبور به ترک ایران شده اند، در کشور ترکیه در شرایط بسیار نامناسبی به سر می برند. نه تنها روزنامه نگاران بلکه بسیاری از فعالان حقوق بشر نیز دارای همین وضعیت می باشند و در بلاتکلیفی مطلق به سر می برند مامورین امنیتی بارها عده ای از آنان را مورد تهدید قرار داده اند و آسایش را از آنها سلب کرده اند.
نبود امنیت در کشور ترکیه باعث گردیده است تا خطاب به شما این نامه را مرقوم نمایم تا به هر طریق ممکن، روزنامه نگاران و فعالین حقوق مدنی و سیاسی که در ترکیه اقامت دارند را به کشوری امن منتقل نمایید.
اگر قائل به دفاع از حقوق بشر هستیم، می بایست مدافعین حقوق بشر را نیز پشتیبانی کنیم، مدافعینی که به راستی آزادی و حیاتشان را در راه عقاید خود گذاشته اند و تلاش نموده اند تا صدای قربانیان نقض حقوق بشر را به جهانیان برسانند.
جای بسیار تاسف است که روزنامه نگار شناخته شده ایرانی آقای هادی نیلی که سالهای تحت نظر مامورین وزارت اطلاعات و امینت بوده و بارها بازجویی شده است، مدت بیش از دو سال در ترکیه بلاتکلف باشد و نتواند به آزادی دست یابد. حقیقتا ماندن ایشان و دیگر کسانی که نامشان را در زیر خواهم آورد، در کشور ناامنی چون ترکیه شکنجه آنهاست.
آقای بهروز صمد بیگی مدت بیش از سیزده ماه است که در وضعیت نگران گننده ای بشر می برد، حمید مافی به همراه همسرشان خانم مریم اکبری مدت بیش از ده ماه است که ترکیه و در وضعیت نابسامانی زندگی می کنند و بارها مورد تهدید قرار گرفته اند. آقای احسان الله محرابی به همراه همسرشان در روستایی نزدیک به سوریه تبعید شده اند و وضعیتشان بسیار نگران کنند است. آقای مهدی تاجیک قشقایی از جمله روزنامه نگاران با سابقه و معروف ایرانی می بایست تا جولای سال ۲۰۱۳ منتظر اولین مصاحبه خود باشند.
علیرضا فیروزی فعال دانشجویی است که برای فوریه سال ۲۰۱۳ وقت مصاحبه به وی داده شده است. فرهاد نوری مدیر سایت مجذوبان نور در تاریخ ۲۱.۰۹.۲۰۱۲ وقت مصاحبه داشته است که مصاحبه ایشان کنسل شده و تاکنون هیچ نتیجه مثبتی دریافت ننموده است. متاسفانه افراد دیگری از جمله آقایان بابک اجلالی و همایون نادری فر همچنان در بلاتکلیفی به سر می بردند.
لازم است تاکید کنم که اگر قائل به دفاع از حقوق روزنامه نگاران هستیم، می بایست در هر شرایطی و هر مکانی مدافع آنان باشیم. امروز این دست از مدافعین راستین حقوق بشر نیاز اساسی و ضروری به کمک و یاری ما دارند. از شما درخواست می کنم که به هر نحوی از انحا شرایطی را فراهم آورید تا آنها بتوانند به کشوری امن نقل مکان کنند تا بتوانند بیش از پیش برای مردمان کشورشان خدمت کنند.
با سپاس فراوان
محمد مصطفایی وکیل دادگستری و فعال حقوق بشر
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر