محکومیتهایی را که براساس عقاید سیاسی صادر شدهاند باطل کرده و روزنامه نگاران را آزاد کنید.
(نیویورک، ۱۳ ژوئیه ۲۰۱۲) - دیدهبان حقوق بشر امروز گفت که مقامات ایرانی باید فوراً به آزار و اذیت دو روزنامه نگار برجسته زندانی پایان داده و مراقبتهای پزشکی لازم را برای آنان فراهم آورند. دیدهبان حقوق بشر از مقامات ایران خواست که محکومیت روزنامه نگاران را، که باعث نقص آزادی بیان آنان میباشد، باطل کرده و بدون قید و شرط آنان را آزاد کنند.
محمد صدیق کبودوند، یکی از مدافعین پیشرو حقوق کردها در ایران، حکم ده و نیم ساله زندان خود را که براساس عقاید سیاسی وی صادر شده است سپری میکند. در ۲۶ مه ۲۰۱۲، کبودوند در اعتراض به رد تقاضاهای مکرر وی برای ملاقات با پسرش، پژمان، که به طور جدی از بیماری خون رنج میبرد در زندان اوین دست به اعتصاب غذا زد. بهمن احمدی امویی، روزنامهنگاری که با چندین نشریه اصلاح طلب همکاری داشته و حکم پنج سال زندان را در همین بند زندان اوین سپری میکرد، در ۱۲ ژوئن توسط مقامات به زندانی در شهر کرج منتقل شد. به نظر میآید که انتقال احمدی امویی نوعی تنبیه برای مشارکت وی در برگزاری یادبود سالگرد مرگ یک زندانی دیگر که قبلاً دست بهاعتصاب غذا زده بود میباشد.
سارا لی ویتسون، دبیر بخش خاورمیانه دیدهبان حقوق بشر گفت: «کبودوند پنج سال است که از بدرفتاری، سوء رفتار، و غفلت مقامات صرفا به این دلیل که علیه بیعدالتی سخن گفته است رنج میبرد. انکار از دادن مرخصی به او جهت ملاقات با پسر بیمارش، آنهم به شکل موقت، یک عمل کاملاً ظالمانه و غیر ضروری توسط مقامات است.»
کبودوند خودش نیز از چند بیماری، از جمله وضعیت جدی قلبی رنج میبرد. همسر او به دیدهبان حقوق بشر گفت که وضعیت وی در نتیجه اعتصاب غذا به شدت رو به وخامت گذاشته است. در ضمن خانواده احمدی امویی مطلع شدهاند که مقامات زندان او را به عنوان مجازات در سلول انفرادی نگهداری کرده و از هر نوع ارتباط با زندانیان دیگر محروم ساختهاند. خانواده احمدی امویی او را از زمان انتقالش به زندان رجایی شهر تاکنون ندیدهاند و جداً در مورد سلامت روانی و جسمی وی نگران هستند.
کبودوند در سال ۲۰۰۹ و احمدی امویی در سال ۲۰۱۱ جایره هیلمن- همت دیدهبان حقوق بشر را دریافت کردند. اینجایزه به نویسندگانی تعلق میگیرد که فداکاری خود را جهت توسعه و پیشرفت آزادی بیان نشان داده و در مقابل سیاستهای سرکوبگرانه فعالیتهای خود را ادامه دادهاند.
پریناز حسنی، همسر کبودوند، به دیدهبان حقوق بشر گفت که در ۹ ژوئیه هنگام ملاقات با شوهرش در زندان متوجه کاهش شدید وزن وی دراثر اعتصاب غذا و نتیجتا ابتلا به عفونت ریه شده است. خانم حسنی اظهار داشت که کبودوند تا به حال به پزشکان زندان با به حال اجازه نداده است تا او را از طریق تزریق سرم تغذیه کنند. آخرین بار که مقامات به کبودوند اجازه دادند تا فرزند خود را در بیمارستان ملاقات کند تقریبا دوماه و نیم پیش بود. این بازدید در ظرف کمتر از یک ساعت و در حضور مقامات زندان صورت گرفت. خانم حسنی به دیدهبان حقوق بشر گفت که بعد از آن ملاقات مقامات به کبودوند اجازه ندادهاند تا فرزند خود را مجدداً دیدار کند.
علیرغم توصیههای مکرر پزشکان زندان مقامات کبودوند را از دریافت درمانهای پزشکی برای بیماریهای مختلف فیزیکیاش محروم کردهاند. دیدهبان حقوق بشر که قبلا در مورد وضعیت جسمی کبودوند ابراز نگرانی کرده است، از مقامات ایران خواست که او را بدون قید و شرط آزاد کنند. از زمان حبس او در سال ۲۰۰۷ تاکنون کبودوند دچار دو سکته قلبی بوده و از فشار خون بالا و مشکلات عصبی و پروستات رنجمی برد.
ماموران اداره اطلاعات کبودوند را در اول ژوئیه ۲۰۰۷ دستگیر کردند. در ماه مه ۲۰۰۸، شعبه ۱۵ دادگاه انقلاب او را به ۱۰ سال و نیم زندان به اتهام «اقدام علیه امنیت ملی» از طریق تاسیس سازمان دفاع حقوق بشر کردستان، به اضافه یک سال دیگر به اتهام «تبلیغ علیه نظام از طریق اشاعه اخبار، مخالفت با قانون مجازات اسلامی ایران از طریق انتقاد علنی علیه احکامی همچون سنگسار و اعدام و نیز حمایت از زندانیان سیاسی» محکوم کرد. این حکم در ماه اکتبر سال ۲۰۰۸ توسط شعبه ۵۴ دادگاه تجدید نظر تهران تائید گردید.
ویتسون در این زمینه گفت: «درک این موضوع که مقامات ایرانی یک روزنامه نگار را به جرم مخالفت با مجازاتهای وحشیانه مانند سنگسار و حمایت از زندانیان سیاسی به زندان محکوم کنند بسیار دشوار است.»
این در حالی است که بنا بر قوانین بین المللی و نیز ایران مقامات زندان میبایست خدمات مورد نیاز درمانی را در اختیار زندانیان قرار دهند. همچنین مقررات مربوط به سازمان زندانهای کشور مقامات زندانها را موظف میدارد که در موارد ضروری محکوم بیمار را به بیمارستانی خارج از زندان انتقال دهند. مقررات سازمان ملل متحد در ارتباط با تثببت استانداردهای حداقلی پیرامون رفتار با زندانیان نیز بر مسئولیت مقامات زندانها در انتقال زندانیان محتاج معالجه به بیمارستانهای شهری و سایر موسسات درمانی ویژه تاکید میگذارد.
از زمانی که مقامات بهمن احمدی امویی را بطور خشونت آمیز از بند ۳۵۰ زندان اوین با دست بند و پابند به سلول انفرادی در زندان رجایی شهر در تاریخ ۱۲ ژوئن انتقال دادند تا ۱۷ ژوئیه خانواده وی هیچ اطلاعی در مورد وضعیت او از مقامات دریافت نکرده بودند. یک منبع مطلع به دیدهبان حقوق بشر گفت که هنگام انتقال احمدی امویی مقامات او را مورد اهانت و بدرفتاری قرار داده و بعد از رسیدن به زندان رجایی شهر و قبل از فرستادن وی به سلول انفرادی به قصد تفتیش او را کاملا برهنه کردند. در ۱۷ ژوئیه مقامات سرانجام احمدی امویی را از سلول انفرادی بیرون آوردند و برای اولین بار طی ۵۰ روز به همسر وی، ژیلا بنی یعقوب، اجازه دادند تا او را ملاقات کند. زندان رجایی شهر در شهر کرج که در ۴۷ کیلومتری غرب تهران میباشد قرار دارد.
این منبع مطلع گفت که مقامات احمدی امویی را به دلیل نقش او در بزرگداشت اولین سالگرد مرگ هدی صابر، زندانی دیگری که در اوین حکم خود را سپری میکرد، به زندان رجایی شهر منتقل کردند. صابر، روزنامه نگار و فعال سیاسی که در حال گذراندن دوران حبس خود در بند ۳۵۰ زندان اوین بود، در ۱۰ ژوئن ۲۰۱۱، در یکی از بیمارستانهای تهران پس از اعتصاب غذا در اعتراض به مرگ هاله سحابی، فعال سیاسی، جان باخت. منبع مطلع گفت که مقامات هنوز قصد دارند احمدی امویی را در زندان رجایی شهر نگه دارند، و از شرایط نامناسب در این زندان ابراز نگرانی کرد.
نیروهای امنیتی احمدی امویی را پس از انتخابات بحث برانگیز ریاست جمهوری در ایران در تاریخ ۲۰ ژوئن ۲۰۰۹ دستگیر کردند. او به هفت سال و چهار ماه زندان و ۳۴ ضربه شلاق محکوم شد که سپس حکم او در دادگاه تجدید نظر به پنج سال کاهش یافت. اتهامات اصلی وارد شده بر او از جمله «تبلیغ علیه نظام»، «اهانت به رئیس جمهور» و «اقدام علیه امنیت ملی» در رابطه با مقالات انتقادی علیه دولت احمدینژاد بود که در روزنامههای رسمی و وب سایت شخصی او منتشر شده بود.
مقامات زندان بارها حق ملاقات و تماسهای تلفنی احمدی امویی را محدود کردهاند. در اوت ۲۰۱۰ دیدهبان حقوق بشر از مقامات زندان اوین خواست تا به بدرفتاری و مجازات احمدی امویی و ۱۶ زندانی سیاسی دیگری که در اعتراض به شرایط رو به وخامت زندان از جمله عدم دسترسی به خانوادههای خود اعتصاب غذا کرده بودند پایان دهند. این درخواست بعد از اینکه مقامات احمدی امویی و سایر زندانیان را به عنوان مجازات به سلولهای انفرادی منتقل کرده بودند صورت گرفت.
قوانین بین المللی و نیز قوانین داخلی کشور مقامات زندانها در ایران را مسئول تامین احتیاجات اولیه زندانیان دانسته و بر لزوم رفتار محترمانه و انسانی با آنان تاکید مینمایند. کنوانسیون بین المللی حقوق مدنی و سیاسی که ایران نیز یکی از امضاکنندگان آن به شمار میرود هیچ گونه رفتار یا تنبیه غیر انسانی و تحقیر آمیز را جایز نمیشمارد. در سال ۲۰۰۴، گروه ناظر سازمان ملل بر حبس بدون محاکمه ایران را به واسطه استفاده ابزاری و نظام یافته از حبس انفرادی مورد انتقاد قرار داد. این گروه در گزارش خود اظهار داشت که «حبسهای انفرادی طولانی مدت در ردیف رفتار غیر بشری قرار میگیرد که در کنوانسیون جهانی علیه شکنجه تعریف شدهاند». اصول اساسی سازمان ملل متحد در ارتباط با رفتار با زندانیان تصریح میکند که «اقدامات جهت لغو کردن و یا محدود ساختن استفاده از حبس انفرادی به عنوان مجازات باید مورد اجرا واقع شوند.»
ویتسون گفت: «باید از کبودوند و احمدی امویی به خاطر شجاعت آنان جهت ایستادن برپای اصول خود تقدیر صورت گیرد و نه آنکه آنان را به زندان انداخته و با آنان بدرفتاری کنند. کبودوند و احمدی امویی برای تامین آزادی بیان و افکار همه ایرانیان تاکنون بهای شدیدی پرداخت کردهاند.»
برای مطالعه بیشتر گزارشهای دیدهبان حقوق بشر در مورد ایران، لطفاً نگاه کنید:
http: //www. hrw. org/middle-eastn-africa/iran
برای معلومات بیشر، لطفاً با افراد ذیل تماس بگیرید:
در نیویورک، فراز صانعی (انگلیسی، فارسی): ۰۱۵۳-۴۲۸-۳۱۰-۱+ (همراه)؛ و یا saneif@hrw. org
در نیویورک، سارالی ویتسون (انگلیسی): ۱۲۳۰-۲۱۶-۲۱۲-۱+؛ و یا ۰۱۷۲-۳۶۲-۷۱۸-۱+ (همراه)؛ و یا whitsos@. hrw. org
(نیویورک، ۱۳ ژوئیه ۲۰۱۲) - دیدهبان حقوق بشر امروز گفت که مقامات ایرانی باید فوراً به آزار و اذیت دو روزنامه نگار برجسته زندانی پایان داده و مراقبتهای پزشکی لازم را برای آنان فراهم آورند. دیدهبان حقوق بشر از مقامات ایران خواست که محکومیت روزنامه نگاران را، که باعث نقص آزادی بیان آنان میباشد، باطل کرده و بدون قید و شرط آنان را آزاد کنند.
محمد صدیق کبودوند، یکی از مدافعین پیشرو حقوق کردها در ایران، حکم ده و نیم ساله زندان خود را که براساس عقاید سیاسی وی صادر شده است سپری میکند. در ۲۶ مه ۲۰۱۲، کبودوند در اعتراض به رد تقاضاهای مکرر وی برای ملاقات با پسرش، پژمان، که به طور جدی از بیماری خون رنج میبرد در زندان اوین دست به اعتصاب غذا زد. بهمن احمدی امویی، روزنامهنگاری که با چندین نشریه اصلاح طلب همکاری داشته و حکم پنج سال زندان را در همین بند زندان اوین سپری میکرد، در ۱۲ ژوئن توسط مقامات به زندانی در شهر کرج منتقل شد. به نظر میآید که انتقال احمدی امویی نوعی تنبیه برای مشارکت وی در برگزاری یادبود سالگرد مرگ یک زندانی دیگر که قبلاً دست بهاعتصاب غذا زده بود میباشد.
سارا لی ویتسون، دبیر بخش خاورمیانه دیدهبان حقوق بشر گفت: «کبودوند پنج سال است که از بدرفتاری، سوء رفتار، و غفلت مقامات صرفا به این دلیل که علیه بیعدالتی سخن گفته است رنج میبرد. انکار از دادن مرخصی به او جهت ملاقات با پسر بیمارش، آنهم به شکل موقت، یک عمل کاملاً ظالمانه و غیر ضروری توسط مقامات است.»
کبودوند خودش نیز از چند بیماری، از جمله وضعیت جدی قلبی رنج میبرد. همسر او به دیدهبان حقوق بشر گفت که وضعیت وی در نتیجه اعتصاب غذا به شدت رو به وخامت گذاشته است. در ضمن خانواده احمدی امویی مطلع شدهاند که مقامات زندان او را به عنوان مجازات در سلول انفرادی نگهداری کرده و از هر نوع ارتباط با زندانیان دیگر محروم ساختهاند. خانواده احمدی امویی او را از زمان انتقالش به زندان رجایی شهر تاکنون ندیدهاند و جداً در مورد سلامت روانی و جسمی وی نگران هستند.
کبودوند در سال ۲۰۰۹ و احمدی امویی در سال ۲۰۱۱ جایره هیلمن- همت دیدهبان حقوق بشر را دریافت کردند. اینجایزه به نویسندگانی تعلق میگیرد که فداکاری خود را جهت توسعه و پیشرفت آزادی بیان نشان داده و در مقابل سیاستهای سرکوبگرانه فعالیتهای خود را ادامه دادهاند.
پریناز حسنی، همسر کبودوند، به دیدهبان حقوق بشر گفت که در ۹ ژوئیه هنگام ملاقات با شوهرش در زندان متوجه کاهش شدید وزن وی دراثر اعتصاب غذا و نتیجتا ابتلا به عفونت ریه شده است. خانم حسنی اظهار داشت که کبودوند تا به حال به پزشکان زندان با به حال اجازه نداده است تا او را از طریق تزریق سرم تغذیه کنند. آخرین بار که مقامات به کبودوند اجازه دادند تا فرزند خود را در بیمارستان ملاقات کند تقریبا دوماه و نیم پیش بود. این بازدید در ظرف کمتر از یک ساعت و در حضور مقامات زندان صورت گرفت. خانم حسنی به دیدهبان حقوق بشر گفت که بعد از آن ملاقات مقامات به کبودوند اجازه ندادهاند تا فرزند خود را مجدداً دیدار کند.
علیرغم توصیههای مکرر پزشکان زندان مقامات کبودوند را از دریافت درمانهای پزشکی برای بیماریهای مختلف فیزیکیاش محروم کردهاند. دیدهبان حقوق بشر که قبلا در مورد وضعیت جسمی کبودوند ابراز نگرانی کرده است، از مقامات ایران خواست که او را بدون قید و شرط آزاد کنند. از زمان حبس او در سال ۲۰۰۷ تاکنون کبودوند دچار دو سکته قلبی بوده و از فشار خون بالا و مشکلات عصبی و پروستات رنجمی برد.
ماموران اداره اطلاعات کبودوند را در اول ژوئیه ۲۰۰۷ دستگیر کردند. در ماه مه ۲۰۰۸، شعبه ۱۵ دادگاه انقلاب او را به ۱۰ سال و نیم زندان به اتهام «اقدام علیه امنیت ملی» از طریق تاسیس سازمان دفاع حقوق بشر کردستان، به اضافه یک سال دیگر به اتهام «تبلیغ علیه نظام از طریق اشاعه اخبار، مخالفت با قانون مجازات اسلامی ایران از طریق انتقاد علنی علیه احکامی همچون سنگسار و اعدام و نیز حمایت از زندانیان سیاسی» محکوم کرد. این حکم در ماه اکتبر سال ۲۰۰۸ توسط شعبه ۵۴ دادگاه تجدید نظر تهران تائید گردید.
ویتسون در این زمینه گفت: «درک این موضوع که مقامات ایرانی یک روزنامه نگار را به جرم مخالفت با مجازاتهای وحشیانه مانند سنگسار و حمایت از زندانیان سیاسی به زندان محکوم کنند بسیار دشوار است.»
این در حالی است که بنا بر قوانین بین المللی و نیز ایران مقامات زندان میبایست خدمات مورد نیاز درمانی را در اختیار زندانیان قرار دهند. همچنین مقررات مربوط به سازمان زندانهای کشور مقامات زندانها را موظف میدارد که در موارد ضروری محکوم بیمار را به بیمارستانی خارج از زندان انتقال دهند. مقررات سازمان ملل متحد در ارتباط با تثببت استانداردهای حداقلی پیرامون رفتار با زندانیان نیز بر مسئولیت مقامات زندانها در انتقال زندانیان محتاج معالجه به بیمارستانهای شهری و سایر موسسات درمانی ویژه تاکید میگذارد.
از زمانی که مقامات بهمن احمدی امویی را بطور خشونت آمیز از بند ۳۵۰ زندان اوین با دست بند و پابند به سلول انفرادی در زندان رجایی شهر در تاریخ ۱۲ ژوئن انتقال دادند تا ۱۷ ژوئیه خانواده وی هیچ اطلاعی در مورد وضعیت او از مقامات دریافت نکرده بودند. یک منبع مطلع به دیدهبان حقوق بشر گفت که هنگام انتقال احمدی امویی مقامات او را مورد اهانت و بدرفتاری قرار داده و بعد از رسیدن به زندان رجایی شهر و قبل از فرستادن وی به سلول انفرادی به قصد تفتیش او را کاملا برهنه کردند. در ۱۷ ژوئیه مقامات سرانجام احمدی امویی را از سلول انفرادی بیرون آوردند و برای اولین بار طی ۵۰ روز به همسر وی، ژیلا بنی یعقوب، اجازه دادند تا او را ملاقات کند. زندان رجایی شهر در شهر کرج که در ۴۷ کیلومتری غرب تهران میباشد قرار دارد.
این منبع مطلع گفت که مقامات احمدی امویی را به دلیل نقش او در بزرگداشت اولین سالگرد مرگ هدی صابر، زندانی دیگری که در اوین حکم خود را سپری میکرد، به زندان رجایی شهر منتقل کردند. صابر، روزنامه نگار و فعال سیاسی که در حال گذراندن دوران حبس خود در بند ۳۵۰ زندان اوین بود، در ۱۰ ژوئن ۲۰۱۱، در یکی از بیمارستانهای تهران پس از اعتصاب غذا در اعتراض به مرگ هاله سحابی، فعال سیاسی، جان باخت. منبع مطلع گفت که مقامات هنوز قصد دارند احمدی امویی را در زندان رجایی شهر نگه دارند، و از شرایط نامناسب در این زندان ابراز نگرانی کرد.
نیروهای امنیتی احمدی امویی را پس از انتخابات بحث برانگیز ریاست جمهوری در ایران در تاریخ ۲۰ ژوئن ۲۰۰۹ دستگیر کردند. او به هفت سال و چهار ماه زندان و ۳۴ ضربه شلاق محکوم شد که سپس حکم او در دادگاه تجدید نظر به پنج سال کاهش یافت. اتهامات اصلی وارد شده بر او از جمله «تبلیغ علیه نظام»، «اهانت به رئیس جمهور» و «اقدام علیه امنیت ملی» در رابطه با مقالات انتقادی علیه دولت احمدینژاد بود که در روزنامههای رسمی و وب سایت شخصی او منتشر شده بود.
مقامات زندان بارها حق ملاقات و تماسهای تلفنی احمدی امویی را محدود کردهاند. در اوت ۲۰۱۰ دیدهبان حقوق بشر از مقامات زندان اوین خواست تا به بدرفتاری و مجازات احمدی امویی و ۱۶ زندانی سیاسی دیگری که در اعتراض به شرایط رو به وخامت زندان از جمله عدم دسترسی به خانوادههای خود اعتصاب غذا کرده بودند پایان دهند. این درخواست بعد از اینکه مقامات احمدی امویی و سایر زندانیان را به عنوان مجازات به سلولهای انفرادی منتقل کرده بودند صورت گرفت.
قوانین بین المللی و نیز قوانین داخلی کشور مقامات زندانها در ایران را مسئول تامین احتیاجات اولیه زندانیان دانسته و بر لزوم رفتار محترمانه و انسانی با آنان تاکید مینمایند. کنوانسیون بین المللی حقوق مدنی و سیاسی که ایران نیز یکی از امضاکنندگان آن به شمار میرود هیچ گونه رفتار یا تنبیه غیر انسانی و تحقیر آمیز را جایز نمیشمارد. در سال ۲۰۰۴، گروه ناظر سازمان ملل بر حبس بدون محاکمه ایران را به واسطه استفاده ابزاری و نظام یافته از حبس انفرادی مورد انتقاد قرار داد. این گروه در گزارش خود اظهار داشت که «حبسهای انفرادی طولانی مدت در ردیف رفتار غیر بشری قرار میگیرد که در کنوانسیون جهانی علیه شکنجه تعریف شدهاند». اصول اساسی سازمان ملل متحد در ارتباط با رفتار با زندانیان تصریح میکند که «اقدامات جهت لغو کردن و یا محدود ساختن استفاده از حبس انفرادی به عنوان مجازات باید مورد اجرا واقع شوند.»
ویتسون گفت: «باید از کبودوند و احمدی امویی به خاطر شجاعت آنان جهت ایستادن برپای اصول خود تقدیر صورت گیرد و نه آنکه آنان را به زندان انداخته و با آنان بدرفتاری کنند. کبودوند و احمدی امویی برای تامین آزادی بیان و افکار همه ایرانیان تاکنون بهای شدیدی پرداخت کردهاند.»
برای مطالعه بیشتر گزارشهای دیدهبان حقوق بشر در مورد ایران، لطفاً نگاه کنید:
http: //www. hrw. org/middle-eastn-africa/iran
برای معلومات بیشر، لطفاً با افراد ذیل تماس بگیرید:
در نیویورک، فراز صانعی (انگلیسی، فارسی): ۰۱۵۳-۴۲۸-۳۱۰-۱+ (همراه)؛ و یا saneif@hrw. org
در نیویورک، سارالی ویتسون (انگلیسی): ۱۲۳۰-۲۱۶-۲۱۲-۱+؛ و یا ۰۱۷۲-۳۶۲-۷۱۸-۱+ (همراه)؛ و یا whitsos@. hrw. org
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر